
Co-creatie houdt in dat ook niet-professionele partijen zoals bewoners en andere lokale belanghebbenden betrokken worden bij gebiedsontwikkeling. Er wordt ingezet op de actieve betrokkenheid van burgers en marktpartijen bij de agendering, probleemformulering en het vormgeven van de inhoud van beleid, plannen en projecten binnen het ruimtelijke domein.
Lokale partijen brengen kennis en ervaring in die niet altijd op het netvlies staat van ontwikkelende partijen en ambtenaren, aangezien zij vaak niet in het gebied wonen, werken of leven. Deze kennis omvat informatie over de fysieke leefomgeving, maar ook over de beleving ervan. Effectieve vormen van co-creatie kunnen daarmee bijdragen aan een hogere kwaliteit van het beleid of de plannen. Bovendien wordt de waargenomen kwaliteit ook hoger: een proces waarin betrokkenen het gevoel hebben dat hun stem serieus genomen is, leidt tot meer tevredenheid met het eindresultaat.
Participatie middels co-creatie vereist het onderkennen van de heterogeniteit van betrokkenen. Die heterogeniteit kan er toe leiden dat er suggesties worden gedaan die ingaan tegen bestaande werkwijzen, structuren en beleid. Co-creatie vereist daarom een mentaliteitsverandering: ontwerpers, planologen, architecten en beleidsmakers dienen open te staan voor nieuwe perspectieven en bereid te zijn bestaande plannen en praktijken te herzien (Leino en Puumala 2021).
Welke actoren zijn in welke fase van het proces betrokken en waarom?
Wat moeten of kunnen deze actoren bijdragen?
Welk mandaat hebben deze actoren?
Welk resultaat wordt nagestreefd en wanneer is het resultaat bevredigend?
Wat maakt het participatieve proces succesvol?
(van de Mosselaer 2023)
Bron van deze tekst: