In Deel 1 wordt benadrukt we dat we geluid niet alleen als een probleem willen beschouwen maar vooral als een onlosmakelijk en potentieel positief element van onze geluidsomgeving. Het gaat dan dus om het ontdekken van mogelijkheden om de auditieve omgeving (beter) vorm te geven. Bij het ontwerpen van een geluidsomgeving kan natuurlijk ook gebruik gemaakt worden van de kennis en expertise van mensen die beroepsmatig al gewend zijn om geluid positief in te zetten: musici en geluidskunstenaars.
Hoewel muziek zeker ook een storende factor kan zijn in een geluidsomgeving (denk aan gettoblasters in een stiltegebied), wordt het heel vaak ingezet om ongewenste geluid te maskeren en/of een bepaalde atmosfeer te creëren (achtergrondmuziek in een winkelcentrum of live muziek tijdens een sportevent).
Geluidskunst kan de perceptie van een bepaalde plek veranderen, veelal door geluiden toe te voegen zonder dat die onmiddellijk dominant zijn. Ook hier gaat het vaak om het maskeren van ongewenste of continue en eentonige geluiden, bijvoorbeeld door deze geluiden te bewerken om daarmee een andere ervaring mogelijk te maken.
16
Een mooi voorbeeld van een kunstwerk dat actuele geluiden real time bewerkt om daarmee een andere ervaring mogelijk te maken is Harmonic Gate van Sam Auinger en Bruce Odland. (...) In de film is te zien hoe passanten reageren op het werk. Twee andere geslaagde voorbeelden van auditieve ingrepen in openbare ruimtes zijn opgenomen in Deel 7: Praktijkvoorbeelden. Fluisterende Wind in Leiden en Sheaf Square in Sheffield (UK). Voorbeelden
Om deze video te bekijken, gebruik de QR
Urban Sound Institute – Gallerian
Bruce Odland en Sam Auinger – Harmonic Bridge
Geluidskunst komt meer uitgebreid aan de orde in Deel 6. Het is een voorbeeld van een ontwerpmaatregel die geschaard kan worden onder het ontwerpprincipe ‘Geluiden toevoegen’
Bron van deze tekst: